Italië liefhebbers blog 4
– Per voi, Umbria e più; Laughing Out Loud
Buongiorno a tutti,
Het is altijd weer genieten, omringd door mijn Italiaanse en Nederlandse vrienden, samen aan een lange tafel. Zo ook afgelopen maand. Ik had een klusweek georganiseerd op Agriturismo Poggio Antico, waar ik deze zomer opnieuw als direttrice mag aantreden. Er waren Nederlandse en Italiaanse vrienden om samen het domein in orde te brengen voor het nieuwe seizoen.
Dat betekent overdag de mouwen opstropen en ‘s avonds uitgebreid aan tafel. Mijn Italiaanse vrienden spreken vooral erg goed Italiaans, mijn Nederlandse vrienden spreken allerlei vreemde talen – maar geen Italiaans. Toch ontstaat er altijd een goede sfeer waar iedereen met iedereen converseert. Wanneer we als Nederlanders onder elkaar een grapje maken, probeer ik dat zo goed mogelijk te vertalen. Maar vaak vind ik niet meteen de juiste woorden. Dit keer was ‘leknaas’ – Limburgs dialect voor iemand die niet veel lust – een probleem. Ik omschrijf wat ik wil zeggen en we gaan in overleg over wat het juiste woord hiervoor in hún taal zou zijn. Het dichtste bij kwam ‘viziato’, verwend. Maar echt tevreden waren we niet; we kwamen tot de conclusie dat een ‘leknaas’ in Italië eigenlijk helemaal niet bestaat. Kinderen leren voortdurend mee te praten over eten, eten van jongs af aan mee met volwassenen en proeven alles wat ze wordt voorgezet. Italianen groeien op met lekker eten, misschien dat ze daardoor zelden iets echt niet lusten. Hooguit, we hebben het meegemaakt, valt er een kind boven een bord spaghetti in slaap.
Tijdens deze etentjes worden herinneringen opgehaald over de grappen en grollen in de taal. Mijn uitspraak – zonder de karakteristieke rollende r – geeft wel eens misverstanden. Als ik het over vlees heb, ‘carne’, verstaat de moeder van een van mijn Italiaanse vrienden steevast ‘cane’. En roept elke keer weer verbaasd uit: ‘Mangi cane oggi?!!’ – eet je hond vandaag?!.
Met de klemtoon zit ik ook vaak fout, het woord armadio (kast) zal ik nooit meer verkeerd uitspreken. Ik legde de klemtoon op de i van dio, dus armadío. Totdat dezelfde moeder, ze heet Primetta, vroeg: ‘che dio???!’ – welke god?!.
Een van de eerste keren in Italië zat ik met mijn vriend in een restaurant en bestelde ‘per me’ en ‘per lei’, voor mij en voor hem. Dácht ik tenminste… Dit ‘per lei’ herhaalde ik die avond nog een paar maal. Tot de serveerster nieuwsgierig werd en vroeg of ik mijn vriend altijd met ‘Lei’, u, aansprak. Ook die fout maak ik niet meer.
Tot de grootste hilariteit leidt nog altijd mijn anekdote over een picknick tijdens de olijvenpluk. Zelfs vóórdat ik het nu hier opschrijf, begin ik al weer te lachen. Mijn vriendinnen, ik noem ze The Olive Girls, komen elke herfst olijven plukken, en halen zo hun Italiaans op. De pranzo is dan in de olijfgaard, met Italianen en Nederlanders onder elkaar. Twee van de Olive Girls zaten met Primetta op een bankje en praatten volop tegen haar, blij om zo hun Italiaanse lessen in praktijk te kunnen brengen.
Primetta bleef vrij stil en keek verbaasd van de één naar de ander. Toen vroeg ze: “Anna! Ma che lingua párlano?!” – welke taal spreken zij eigenlijk?! Even was iedereen onthutst, daarna kwamen we niet meer bij.
Nog steeds krijgen we de slappe lach wanneer we terugdenken aan Primetta tussen de twee Olive Girls in op het bankje, wat een lol. Nu ik erover nadenk: ook voor ‘lol’ zou ik niet het Italiaanse woord weten, net zo min als ‘de slappe lach’. Google translate komt met ‘un sorriso debole’, dat is juist het tegenovergestelde! Mijn Italiaanse vrienden zouden na rijp beraad wellicht op de vertaling ‘ridere forte’ uitkomen, maar ook dat komt niet in de buurt van de lol die wij hadden.
Toen ik mijn vriendinnen vroeg of ik deze anekdote mét foto in deze blog mocht gebruiken, voelden ze zich vereerd, en het lachen ging alweer loos. En juist dat vind ik zo bijzonder, dat ze er na al die jaren ook zelf nog om lachen….lang leve The Olive Girls!
Een jaar later droeg ook Primetta – aan tafel met dezelfde vrienden – haar steentje bij toen ze ons beluisterde en zei dat Nederlands haar toch wel erg moeilijk leek. Het zou voor ons Nederlanders toch veel gemakkelijker zijn als we ook ‘gewoon’ Italiaans zouden spreken. LOL!
Buon domenica ed alla prossima!
@Anna Peeters
#pervoi #viaggiitaliani #lalinguaitaliana #lagoditrasimeno #lagodichiusi #agriturismopoggioantico #umbriaepiu #nonsoloumbria #laraccoltadelleulive #porto #LOL #slappelach #italiaansetaal #olivegirls #nederlandsvsitaliaans
